Η υπέροχη δεκαετία των 20
Το πιο μεγάλο ψέμα που έχει ειπωθεί στον πλανήτη πρέπει να ‘ναι πως τα 20 (το πικ του νεαρού ενήλικα) είναι η καλύτερη και πιο όμορφη δεκαετία στη ζωή ενός ανθρώπου. Η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει την συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας, με μια κάποια ευγένεια, είναι το σουρεάλ.
Θα ξεκινήσω λέγοντας αυτό: Τα 20 δεν χρειάζεται να είναι ούτε τα καλύτερα ούτε τα πιο όμορφα. Γιατί πολύ απλά δεν είναι αυτός ο σκοπός τους. Αντιθέτως, προορίζονται να είναι άβολα, λίγο εκνευριστικά και απόλυτα -απόλυτα- αποκαλυπτικά. Πολλοί λένε πως είναι η περίοδος ανακάλυψης του εαυτού μας, κι ίσως εν μέρει να ισχύει, μα αυτό δεν είναι η μόνη τους ιδιότητα. Στα 20 δεν τον ανακαλύπτεις μονάχα τον εαυτό σου, μα κυρίως τον χτίζεις. Κι είναι κρίσιμο το γεγονός πως κανείς δεν μας προετοιμάζει γι’ αυτό το, όπως προ είπα, σουρεάλ ταξίδι ενός νεαρού ενήλικα.
Επίσημα 18, επίσημα ενήλικες;
Μόλις τα κεράκια στην 18ογδοη τούρτα της ζωής μας σβήσουν, θαρρούμε πως είμαστε πια ενήλικες. Έχουμε τελειώσει το σχολείο, οι περισσότεροι φεύγουμε για σπουδές ή ξεκινάμε δουλειά. Φεύγουμε από το σπίτι μας. Έχουμε, πλέον, απόλυτη ευθύνη του εαυτού μας.
Η μικρή λεπτομέρεια όμως που κανείς μας δεν λαμβάνει υπόψιν, μέχρι να είναι πια αργά, είναι πως η ενηλικίωση δεν πραγματοποιείται σε ένα βράδυ. Χρειάζεται χρόνο, έχει στάδια και συμβαίνει τελικά με πολύ διαφορετικό τρόπο στον καθένα μας. Και προαπαιτεί διαφορετικό κόπο από τον καθένα μας.
Στην πραγματικότητα , τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής μας, από τα 18 μέχρι τα 28, είναι περισσότερο περίοδος προσαρμογής σε έναν πολύ καινούργιο τρόπο ζωής. Αυτή η περίοδος, σύμφωνα με τον ψυχολόγο και καθηγητή, Jeffrey Jensen Arnett, του τμήματος ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Clark, ονομάζεται αναδυόμενη ενηλικίωση.
Ανάμεσα στον έφηβο και τον ενήλικα
Ο όρος αναδυόμενη ενηλικίωση έχει προταθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες στο πεδίο της Αναπτυξιακής Ψυχολογίας και θεωρείται μια από τις αναπτυξιακές περιόδους στη ζωή ενός ατόμου. Σύμφωνα με τον Arnett, ο οποίος είναι ο εισηγητής του όρου, η αναδυόμενη ενηλικίωση περιέχει πέντε αναπτυξιακά γνωρίσματα ˙ Διερεύνηση της ταυτότητας, πειραματισμός, επιθυμία για αυτογνωσία, αστάθεια και αίσθημα ενδιάμεσου.
Σε αυτή την περίοδο οι άνθρωποι τείνουν να μην νιώθουν ενήλικες, ενώ ταυτόχρονα έχουν ξεπεράσει την εφηβική αίσθηση και προσέγγιση προς την ζωή. Έτσι, βρίσκονται ανάμεσα σε έφηβο και ενήλικα , ενώ καλούνται σταδιακά να ανεξαρτητοποιηθούν από το οικογενειακό τους περιβάλλον αλλά και να εξερευνήσουν την ταυτότητά τους.
Όπως είναι φυσικό, η αναδυόμενη ενηλικίωση, είναι μια περίοδος που περιέχει σημαντικές αλλαγές και έντονη επιθυμία, αλλά και ανάγκη, για εξερεύνηση. Γι αυτό και η αστάθεια είναι κύριο χαρακτηριστικό της, όπως και ο φόβος για το άγνωστο.
Εν κατακλείδι, ενήλικας
Μεγαλώνοντας σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που αγωνιά και μας ωθεί να επιλέξουμε τον προορισμό μας μόλις κλείσουμε τα 18, δίχως να επικεντρώνεται καθόλου στη αξία και την σημαντικότητα της πορείας, συχνά οι άνθρωποι κάνουν το ντεμπούτο τους στον ενήλικο κόσμο δίχως να έχουν εξερευνήσει το μέσα τους. Επομένως, το άτομο αναγκάζεται να αρχίσει να χτίζει και να εξερευνά τον εαυτό του παράλληλα με την νέα τάξη πραγμάτων που ισχύει στη ζωή του.
Αυτή η νέα περίοδος που εγκαινιάζεται στη ζωή ενός ατόμου, έχει μια αίσθηση παράξενη, μια αίσθηση καθόλου οικεία. Ακόμη κι αν είναι ωραία, ακόμη κι αν την λαχταράει, είναι ξένη . Είναι φυσικό να κυριεύεται για λίγο από το φόβο. Θέλει μεγάλη τέχνη στη ζωή για να μην τρομάξεις, κι αν είσαι τυχερός δεν θα την έχεις. Ο φόβος, ένα από τα πιο δύσκολα συναισθήματα, μπορεί να υπάρξει καθοριστικός στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής. Τίποτα δεν μπορεί να σε κινητοποιήσει το ίδιο, όπως ο φόβος. Γιατί την ενηλικίωση πρέπει και λίγο να την θέλεις για να έρθει, λίγο (ή και πολύ) να την διεκδικείς. Η κινητοποίηση και το θάρρος αποτελούν τα πιο σπουδαία εφόδια για τον τελικό μας προορισμό.
Για περισσότερα άρθρα σχετικά με την Εκπαίδευση, μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω: Blog | TEDxUniversityofMacedonia
