[:EL]Η πληροφορική πάντοτε τείνει να φέρνει την επανάσταση σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας. Μας έχει επηρεάσει τόσο πολύ, που θα μπορούσε να πει κανείς πως ζούμε σε δύο κόσμους πλέον, τον πραγματικό και τον εικονικό. Όμως ποιές είναι οι πραγματικές προκλήσεις του εικονικού κόσμου, ποιές οι πραγματικές δυνατότητές του, και πως θα μπορούσε η εικονική πραγματικότητα να χρησιμοποιηθεί πραγματικά από την εκπαίδευση; Στο Gravity of Thoughts η Λια Τερζίδου έκανε μια φανταστική TEDx ομιλία για όλα τα παραπάνω, ξεναγώντας μας με το δικό της avatar στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας στην εκπαίδευση. Ποία είναι όμως η ίδια; Ας την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσω της συνέντευξης που μας έδωσε στο TEDxUniversityofMacedonia Blog!
- Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πληροφορική, και πως την “αναμίξατε” με την εκπαίδευση;
Αρχικά, από πολύ μικρή, τέλη δημοτικού, άρχισα να γράφω τα πρώτα μου προγράμματα. Εντυπωσιάστηκα, είχα δημιουργήσει κάτι δικό μου, και από εκεί και πέρα όποτε έβρισκα υπολογιστή διαθέσιμο προσπαθούσα να γράψω μικρά προγράμματα. Πάντοτε ήθελα να σπουδάσω πληροφορική. Έτσι κάπως έφτασα να σπουδάζω Επιστήμη Υπολογιστών. Επειδή όμως το αγαπούσα πάρα πολύ ήθελα να το συνεχίσω, για αυτό ακόμη και σε αυτή την ηλικία συνεχίζω να μαθαίνω. Εκτός όμως από το να μαθαίνω μου αρέσει και να προσφέρω αυτά που ξέρω στους πιο νέους, ώστε να τους δώσω και αυτούς την χαρά που ένιωσα και εγώ όταν δημιουργούσα κάτι δικό μου.
- Σε τι επίπεδο βρίσκεται η εικονική πραγματικότητα στην Ελλάδα ερευνητικά;
Υπάρχουν πολλά πανεπιστήμια μου τρέχουν διάφορα projects, όπως είναι το τμήμα πληροφορικής του Α.Π.Θ., στο οποίο βρίσκομαι και κάνω το διδακτορικό μου. Έχω να πω πως το επίπεδο είναι πολύ ικανοποιητικό. Από την άλλη, στα σχολεία δεν μπορώ να πω πως βλέπω πολλές εφαρμογές τις εικονικής πραγματικότητας, όμως από την δική μου τη πλευρά προσπαθώ, με όσους μαθητές έχω, να τρέξω τέτοια προγράμματα.
- Πως θα μπορούσε η Ελλάδα να βελτιωθεί στον τομέα της εκπαίδευσης;
Σίγουρα θα μπορούσαν να αυξηθούν οι ώρες που διδάσκεται το μάθημα της πληροφορικής τόσο στα δημοτικά, όσο και στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Επίσης θα πρέπει να διδάσκεται μια πραγματική γλώσσα προγραμματισμού, πέρα από την ψευδογλώσσα που διδάσκεται στην τρίτη λυκείου. Νομίζω πως πλέον ο ψηφιακός αλφαβητισμός είναι υποχρεωτικός και τα παιδιά τελειώνοντας, ακόμη και από το δημοτικό, θα πρέπει να γνωρίζουν μια γλώσσα προγραμματισμού ή έστω και το scratch. Θα είναι απαραίτητο εφόδιο για τη ζωή τους, θα είναι σα να μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι το 2020 στην Ευρώπη θα χρειάζονται επιπλέον 1.000.000 εργαζόμενοι στον τομέα της πληροφορικής.
- Είσαστε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του παραρτήματος Βορείου Ελλάδος, της Ελληνικής Εταιρείας Επιστημόνων και Επαγγελματιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Η πληροφορική ήταν ένας χώρος που στερεοτυπικά θεωρείται ανδροκρατούμενος. Πως μπορεί αυτό να αλλάξει και περισσότερες γυναίκες να κυνηγήσουν καριέρα σε αυτόν τον κλάδο;
Ίσως πρέπει οι ίδιες οι γυναίκες να γίνουν πρότυπα για τα μικρά κορίτσια και να τους δείξουν τι είναι ικανές να φτιάξουν. Έχει επικρατήσει η εντύπωση ότι η πληροφορική και γενικότερα η τεχνολογία είναι μόνο για τα αγόρια, αλλά υπάρχουν τόσοι πολλοί τομείς που μπορεί να βρει ή να ανακαλύψει τη δημιουργικότητα του ένα κορίτσι και πρέπει εμείς οι ίδιες οι γυναίκες να τους το δείξουμε αυτό. Επίσης μπορούν να δημιουργηθούν περισσότερα εθελοντικά clubs, τα οποία να προσφέρουν, ειδικά για κορίτσια, αυτή την δυνατότητα, ώστε να μπορούν να έρθουν σε επαφή με την τεχνολογία και εν τέλει να εξαλειφθεί αυτή η προκατάληψη.
- Συνδυάσατε το παλιό και το νέο και δημιουργήσατε ένα… διαφορετικό Dojo από τα άλλα. Έτσι, δημιουργήσατε το CoderDojo Thessaloniki. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό.
Το CoderDojo Thessloniki είναι ένα εθελοντικό club. Ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια και αποτελεί ένα παράρτημα από τα πολλά που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Ο σκοπός μου ήταν να δώσω σε παιδιά (από 7 ως 17 ετών) την δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με την τεχνολογία και τον προγραμματισμό. Το club αυτό λειτουργεί κάπως διαφορετικά. Δεν αποτελεί το κλασικό, αυστηρό περιβάλλον εκπαίδευσης, με θρανία και έναν δάσκαλο να παραδίδει. Έρχονται εθελοντές και μέλη από διάφορες άλλες κοινότητες προγραμματιστών όπως η “c sharp” και μαθαίνουν στα παιδιά προγραμματισμό. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά μαθαίνουν να γνωρίσουν την τεχνολογία διασκεδάζοντας και δημιουργώντας και δεν είναι απλοί δέκτες που λαμβάνουν πληροφορίες δίχως να τις κατανοούν.
- Παρακινείτε νέους ανθρώπους να μάθουν να γράφουν κώδικα. Γιατί πιστεύετε ότι είναι τόσο σημαντικό να μπορούν οι άνθρωποι να μαθαίνουν και αυτήν την «ξένη» γλώσσα;
Γιατί είναι η «ξένη» γλώσσα του μέλλοντος και το μέλλον δεν είναι μετά από 50 χρόνια, αλλά το 2020. Όταν τελειώσει το λύκειο ένα παιδί που είναι τώρα στο δημοτικό, το να γνωρίζει μια γλώσσα προγραμματισμού θα είναι αναγκαίο, όπως είναι σήμερα αναγκαίο να γνωρίζει κανείς μια τουλάχιστον ξένη γλώσσα. Θα του προσφέρει επιπλέον επαγγελματικά εφόδια, ανεξάρτητα του τι επάγγελμα θα ακολουθήσει.
- Τι θα συμβουλεύατε τους νέους ανθρώπους, που θέλουν να ασχοληθούν με την εφαρμογή της τεχνολογίας στην εκπαίδευση, να κάνουν;
Η τεχνολογία έχει ανάγκη όλους αυτούς τους ανθρώπους που προσφέρουν σε αυτήν. Χωρίς τους ανθρώπους δεν υπάρχει τεχνολογία και χωρίς τεχνολογία οι άνθρωποι μένουν στάσιμοι. Προκειμένου λοιπόν να συνεχίσει να εξελίσσεται ο άνθρωπος θα πρέπει να μεταλαμπαδεύσει τη γνώση του στις επόμενες γενιές. Όσο πιο εξοικειωμένοι είναι οι νέοι με την τεχνολογία τόσο πιο εύκολο είναι για αυτούς να την διδάξουν στα παιδιά. Αν αγαπάνε να το κάνουν αυτό, ακόμη καλύτερα.
[:]
