21ος αιώνας. Ορίζεται γενικά ως η εποχή στην οποία βρισκόμαστε τώρα, μια εποχή ελευθερίας και τεχνολογικής προόδου. Θεωρούμαστε επίσης οι πρώτοι που βιώσαμε έναν εντελώς νέο ψηφιακό κόσμο. Ο κόσμος έχει δει την εμφάνιση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των smartphone, των αυτοοδηγούμενων αυτοκινήτων και των αυτόνομων ιπτάμενων οχημάτων. Υπήρξαν επίσης τεράστια άλματα στην αποθήκευση ενέργειας, την ιατρική επιστήμη και την τεχνητή νοημοσύνη και όλα αυτά χάρη της τεχνολογίας.
Επιπλέον, φυσικά, η ανάγκη μας να συνδεόμαστε με άλλους και με άλλους τρόπους σκέψης είναι βασική. Κάτι που όλοι λαχταρούμε, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με αναπηρία. Ο πολιτισμός γενικά και τα μουσεία ειδικότερα μας δίνουν τη δυνατότητα να συμμετέχουμε περισσότερο στην κοινωνία μας και να συναντάμε άλλους ανθρώπους εκτός της ζώνης άνεσής μας. Αυτή είναι η δύναμη της κοινωνικής ένταξης. Τα προσβάσιμα μουσεία απλώς διευκολύνουν όλα τα κοινά.
Ένα προσβάσιμο μουσείο είναι ένα μουσείο που υποδέχεται άτομα με κάθε είδους αναπηρία στις γκαλερί, τις εκθέσεις και τα προγράμματά του.
Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν τον καταλύτη στην ενσωμάτωση της τεχνολογία στο πολιτισμό καθώς είναι πλέον η πρόσβαση των ατόμων με ειδικές ανάγκες σε χώρους όπως μουσεία, εκθέσεις ή ακόμη και συναυλίες εφικτή. Τα μουσεία είναι οι θησαυροί της κοινωνίας μας, οι αποθήκες της καλλιτεχνικής, επιστημονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς αυτού του έθνους. Αλλά πολύ συχνά η πρόσβαση σε αυτήν την κληρονομιά είναι περιορισμένη για άτομα με αναπηρίες.
Το TedxUniversityofMacedonia βασιζόμενο σε αυτή τη παραδοχή έχει επιλέξει φέτος να φιλοξενήσει την κύρια εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης καθώς ο χώρος είναι ειδικά διαμορφωμένος με εισόδο και έξοδο αναπηρικού αμαξιδίου καθώς και ειδικά διαμορφωμένο δάπεδο για άτομα με προβλήματα όρασης.
Στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης είναι ευπρόσδεκτα όλα τα άτομα με μη εμφανείς αναπηρίες, όπως προβλήματα όρασης και ακοής. Επίσης άτομα με νευρολογικές διαταραχές όπως το Σύνδρομο Τουρέτ, άτομα με αυτισμό ή άτομα που πάσχουν από αγχώδη διαταραχή και κρίσεις πανικού ή άτομα με σκύλους οδηγούς. Υπάρχει πρόβλεψη θέσεων που ευνοούν τη διακριτική θέαση από τα άτομα αυτά, εξασφαλίζοντας τη λιγότερη δυνατή όχληση του υπόλοιπου κοινού. Οι θέσεις αυτές βρίσκονται πολύ κοντά σε έξοδο για περιπτώσεις σωματικής ή ψυχικής αδιαθεσίας.
Ως χώρος πολιτισμού, εκπαίδευσης και ιδεών, το μουσείο χρειάζεται σε κάθε περίπτωση να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες του σύγχρονου κοινού. Πρέπει να παρέχουν ίση πρόσβαση και υπηρεσίες στους χώρους τους για όλους τους τύπους κοινού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χρήση της επαυξημένης πραγματικότητας, στην οποία τα ψηφιακά γραφικά επικαλύπτονται σε ζωντανά πλάνα για να μεταφέρουν πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο και τα οποία για παράδειγμα άτομα με αυτιστικά προβλήματα μπορούν να επεξεργαστούν καλύτερα.
Οι εκθέσεις μουσείων εμπλουτισμένες με ψηφιακή τεχνολογία γίνονται καθοριστικός παράγοντας για έναν αυξανόμενο αριθμό επισκεπτών. Για πρώτη φορά, άτομα με αναπηρίες, όπως προβλήματα όρασης ή ακοής, μπορούν να συμμετέχουν ενεργά σε αυτήν την εμπειρία και να βιώσουν προσωπικά τα εκθέματα. Η τεχνολογία και η τεχνολογική καινοτομία έχουν γεφυγώσει πολλά εμπόδια που υπήρχαν μεταξύ του μουσείου και του κοινού, των εκθεμάτων και των θεατών του.
Ένα από τα πιο διάσημα μουσεία του κόσμου, το Λούβρο στο Παρίσι, τον Οκτώβριο του 2019 χάρισε στους επισκέπτες του μια εικονική εμπειρία του καλλιτέχνη της Αναγέννησης Λεονάρντο ντα Βίντσι. Η έκθεση Mona Lisa: Beyond the Glass δημιουργήθηκε στο πλαίσιο μιας αναδρομικής έκθεσης και του εορτασμού των 500 χρόνων από τον θάνατο του καλλιτέχνη. Μέσα σε επτά λεπτά εικονικής πραγματικότητας, οι επισκέπτες του Λούβρου μπορούν να βιώσουν κινούμενες εικόνες, ήχους και αλληλεπίδραση με τον Ντα Βίντσι και ακόμη και να βιώσουν την εμπειρία της ιππασίας στην ιπτάμενη μηχανή του.
Τυφλοί επισκέπτες και επισκέπτες με προβλήματα όρασης μπόρεσαν να απολαύσουν αυτό το θέαμα καθώς μέσω εφαρμογής τους παρείχαν ηχητικές οδηγίες ενώ στους κωφούς και άτομα με προβλήματα ακοής η εφαρμογή έκανε εστίαση σε περιγραφές κειμένου και εικονίδια.Σε επισκέπτες με μειωμένη κινητικότητα τους δίνονταν βελτιστοποιημένες διαδρομές που σημαίνει ότι γνωρίζουν εκ των προτέρων το χώρο που θα πραγματοποιηθεί η έκθεση ενώ σε επισκέπτες με γνωστική εξασθένηση δόθηκαν ευανάγνωστες οδηγίες που τους βοήθησαν να πλοηγηθούν στο κτήριο χωρίς να αισθάνονται άβολα ή να βρίσκονται ανάμεσα σε πολλά άτομα.
Σε γενικές γραμμές, η ψηφιακή τεχνολογία προσφέρει στα πολιτιστικά ιδρύματα νέους τρόπους επίτευξης ενός σημαντικού στόχου: να κάνουν τα έργα τέχνης διαθέσιμα, και να οικοδομούν γνώση με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους γίνεται.
Είναι ένα έργο μετάφρασης ενός πολιτιστικού χώρου σε μια σύγχρονη γλώσσα προκειμένου να τον φέρει πιο κοντά σε νέο κοινό.
