Τι είναι ο Μινιμαλισμός;
Ο Μινιμαλισμός είναι ένα καλλιτεχνικό ρεύμα με εφαρμογή αρχικά κυρίως στη ζωγραφική και την γλυπτική που αναπτύχθηκαν στις ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1960. Είναι ένα από τα καλλιτεχνικά κινήματα που ήρθαν στο προσκήνιο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ονομάζεται Τέχνη του Ελάχιστου και βασίζεται στις αρχές του Κονστρουκτιβισμού και του Σουπρεματισμού της δεκαετίας του 1920 καθώς επίσης πήγε κόντρα στον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό του 1950.
Όσον αφορά την ζωγραφική, τα μινιμαλιστικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται είναι η γεωμετρική αφαίρεση , η μονοχρωμία και το Μαύρο Τετράγωνο του Καζμίρ Μάλεβιτς. Όσον αφορά την γλυπτική, απορρίπτονται τα περιττά στοιχεία, χρησιμοποιείται κυρίως η γεωμετρία και βιομηχανικά υλικά.
Ένα όνομα που αξίζει να αναφερθεί είναι αυτό του Donald Judd, ο οποίος χρησιμοποιούσε τον όρο specific objects για να περιγράψει τα μινιμαλιστικά έργα του.
ΟΜΩΣ ο Μινιμαλισμός δεν αφορά μόνο την τέχνη αλλά γενικότερα τον τρόπο ζωής.
Μινιμαλισμός στην Καθημερινότητα
Μινιμαλισμός στην καθημερινότητα σημαίνει Απλότητα, Διαύγεια-Καθαρότητα, Σταθερότητα, Εξοικονόμηση αγαθών κι Αγάπη για όσα ήδη κατέχεις. Επομένως, πρόκειται για μια διαδικασία αναγνώρισης του τί είναι απαραίτητο στη ζωή μας, για ένα αντίδοτο στον σύγχρονο τρόπο ζωής που προκαλεί εσωτερική αταξία κι ως αποτέλεσμα, δυσαρέσκεια και ανησυχία , πρόκειται για μια ανακουφιστική λύση σε μια κατάσταση υπερφόρτωσης.
Αξίζει να αναφερθούμε αναλυτικότερα στα ψυχολογικά οφέλη της μινιμαλιστικής ζωής:
ΕΥΤΥΧΙΑ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΓΧΟΣ
κι αυτό διότι η άνοδος του υλισμού στην σημερινή καθημερινότητα μας οδηγεί σε ταύτιση με τα υλικά αγαθά. Αυτό έχεις ως αποτέλεσμα, όταν δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε, να αισθανόμαστε μειονεκτικά ,σαν να μας χαρακτηρίζουν αυτά που μας λείπουν. Αυτό με τη σειρά του είναι ένα πολύ στρεσογόνο γεγονός που δεν μας αφήνει λεπτό ηρεμίας και μας (ψυχ)αναγκάζει να ακολουθούμε συνεχώς τις τάσεις και να κάνουμε παρορμητικές δαπάνες αναζητώντας την ευτυχία ,που στην πραγματικότητα μπορούμε μόνο αγοράζοντας και λειτουργώντας με σύνεση να αποκτήσουμε.
“Ό,τι δεν χρησιμοποιείς για πάνω από 90 μέρες, πρέπει να το δωρίσεις” λένε οι Μινιμαλιστές
Ο Μινιμαλισμός ΔΕΝ είναι “τσιγκουνιά” ούτε συναισθήματα απόσυρσης κι απογοήτευσης. Δεν έχει εφαρμογή μόνο στα πράγματα αλλά και στον χαρακτήρα και στις αρχές και τις ιδέες.
Better awareness → better choices → better results → better life
Σύμφωνα με το μοντέλο του Robin Sharma, η καλύτερη επίγνωση οδηγεί σε καλύτερες επιλογές που προκαλούν καλύτερα αποτελέσματα και δίνουν μια καλύτερη ζωή. Έτσι, ακολουθώντας το μοντέλο του Μινιμαλισμού απελευθερωνόμαστε από την μοντερνιστική μανία, το πάθος της κατοχής και την υποκριτικότητα. Είναι μια εσωτερική κάθαρση κι όχι μια εξωτερική διαδικασία.
Ένας άνθρωπος που ασχολήθηκε εκτενώς με την τέχνη του Μινιμαλισμού και είναι παγκοσμίως γνωστή για το έργο της είναι η Marie Kondo, οργανωτική σύμβουλος, συγγραφέας και παρουσιάστρια που έγραψε το best seller “The life changing magic of tidying up” και έπειτα δημιούργησε και σειρά στο netflix σχετικά με το ίδιο θέμα και με μότο “ Ό,τι δεν προσφέρει χαρά πρέπει να αποβάλλεται”.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον μινιμαλισμό μπορείτε να αναζητήσετε περισσότερες πληροφορίες στο Μινιμαλισμός – Η τέχνη του ελαχίστου (artycle.gr) αλλά και σε άπειρα βιβλία όπως το “Η Τέχνη της Απλότητας’, “Κράτα την ουσία!” και “The Less Is More”.
Fast Fashion
Στον αντίποδα, ενάντια στο ρεύμα της τέχνης του Ελάχιστου έρχεται το fast fashion ή αλλιώς “γρήγορη μόδα”.
Fast fashion ως έννοια ορίζεται η μαζική παραγωγή ρούχων σε χαμηλές τιμές τα οποία γρήγορα και σύντομα τοποθετούνται στις βιτρίνες των μεγάλων πολυεθνικών. Ουσιαστικά, ενώ παλαιότερα υπήρχαν 4 εποχές- σεζόν ρούχων, πλέον με την “γρήγορη μόδα” τα trend και οι αλλαγές συμβαίνουν τόσο γρήγορα που δεν τα προλαβαίνουμε. Είναι αυτονόητο πως αυτή η πιο “πρόχειρη” δουλειά και εφόσον έχει σκοπό το φθηνό κόστος αγοράς από τους καταναλωτές , να επιβάλλει και φθηνό κόστος παραγωγής. Έτσι, καταλήγει να αποτελείται από ένα προσωπικό ηθικά μη αποδεκτό ,όπως ανήλικα παιδιά και γυναίκες (85-90%) που εργάζονται σε εξευτελιστική κατάσταση, πέφτουν δηλαδή θύματα εκμετάλλευσης . Τέλος, τα υλικά που χρησιμοποιούνται δεν είναι πλέον ποιοτικό βαμβάκι, μαλλί ή δέρμα αλλά συνθετικά υλικά, χημικά κλπ.
Το fast fashion είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα απειλής του μινιμαλισμού. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται κι από δεδομένα όπως το ότι 1.700 δολάρια ξοδεύονται ετησίως από αμερικανικές οικογένειες σύμφωνα με το Los Angeles Times σε αγορές ρούχων ή με το ότι μετά την μόλυνση που προκαλεί η βιομηχανία πετρελαίου, δεύτερη έρχεται η βιομηχανία της μόδας και πιο συγκεκριμένα της γρήγορης μόδας.
–Ίσως τα ρούχα είναι μια αρχή για να υιοθετήσουμε μια πιο μινιμαλιστική ζωή, ίσως μια πιο μινιμαλιστική προσέγγιση στη ζωή είναι μια αρχή για να μειώσουμε την ανεξέλεγκτη μόδα
Για περισσότερα άρθρα σχετικά με το Design, μπορείτε να διαβάσετε στο Blog | TEDxUniversityofMacedonia
