Logo White Small

Εκλέγειν στα 17(;)

[:EL]Ο νέος εκλογικός νόμος επιδιώκει να φέρει πολλές ριζικές αλλαγές στο εκλογικό σύστημα της χώρας, και σίγουρα έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον στην ελληνική πολιτική σκηνή το τελευταίο διάστημα. Χωρίς να έχω διάθεση στο συγκεκριμένο άρθρο να αναφερθώ σε όλες  τις τροπολογίες, άλλα ούτε και να παραθέσω την στάση μου για κάθε μια απ’ αυτές, καταπιάνομαι σε μια συγκεκριμένη: στο εκλέγειν από τα 17. Είναι μια αλλαγή που δε θα προβληθεί αρκετά σε σχέση με τις υπόλοιπες, θα περάσει εύκολα στα ψιλά γράμματα. Όμως συνάμα είναι μια αλλαγή που παρουσιάζει με ξεκάθαρο τρόπο τις ανέλπιδες ελληνικές προσπάθειες που γίνονται εδώ και χρόνια, για ένα θέμα εξαιρετικής σημασίας. Για το πως να φέρουν τους Έλληνες νέους πιο κοντά στην πολιτική σκηνή. Πως δηλαδή να μειώσουν μια διαρκή απάθεια που μαστίζει την κοινωνία της χώρας. Κατά πόσο όμως ένα τέτοιο μέτρο θα μπορούσε να πετύχει; Τι δείχνει αυτό για εμάς τους ίδιους;

Ξεκινώντας, είναι ευρέως γνωστό ότι υπάρχει κατά πλειοψηφία μία αδιάφορη στάση των νέων απέναντι στην πολιτική. Δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται τη σημασία της ενασχόλησης με τα κοινά και το πόσο μας αφορά όλους. Η ορθή πολιτική συζήτηση, η διαμοίραση ιδεών και σκέψεων χωρίς εθελοτυφλίες και κομματικά επιχειρήματα, λείπει επίσης καθολικά. Αυτό ίσως σχετίζεται με τη γενικότερα εσφαλμένη εντύπωση του Έλληνα για το κράτος, δηλαδή η αντιμετώπιση του ως κάτι εξωτερικό από αυτόν, κάτι τρίτο και ανάξιο εμπιστοσύνης. Γι’ αυτό και ξέρει πάντα να ζητάει μα σπάνια θυμάται πως πρέπει να δώσει. Πολύ περισσότερο όμως οι σύγχρονοι νέοι είναι απογοητευμένοι από την τοπική και παγκόσμια πολιτική σκηνή. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να ειπωθεί ότι δεν είναι μόνο η χώρα μας που αντιμετωπίζει το πρόβλημα της νεανικής απολιτικοποίησης. Όσο υπάρχει ο ρομαντισμός στις ψυχές τους, θέλουν να βλέπουν κάτι καλαίσθητο που θα τους κεντρίσει το ενδιαφέρον. Αλλά αυτό απουσιάζει. Αντιθέτως, η ασχήμια της πολιτικής του σήμερα τους αποθαρρύνει και τους απομακρύνει ολοένα και περισσότερο.

Στη βάση της φιλοσοφίας ότι οι νέοι πρέπει να εισέλθουν δυναμικά στο πολιτικό γίγνεσθαι, συζητήθηκε κατά καιρούς σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη ακόμα και το δικαίωμα ψήφου από τα 16 χρόνια. Στην Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν δράσεις και θεσμοί όπως η «Βουλή των Εφήβων» αλλά και το «Μοντέλο της Βουλής των Ελλήνων(Μ.Β.Ε.)» που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Το πλέον δραστικό μέτρο είναι αυτό που περιλαμβάνει ο νέος εκλογικός νόμος. Όμως πόσο ικανός είναι ένας νέος να καθορίσει το εκλογικό αποτέλεσμα στα 17 του;  Χωρίς να έχει δουλέψει, χωρίς να έχει πλήρη επίγνωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία, με μικρή και σίγουρα όχι αντικειμενική ιστορική γνώση; Αλλά και βιολογικά, είναι δυνατόν ένας άνθρωπος αυτής της ηλικίας να έχει την ωριμότητα που χρειάζεται ώστε να ψηφίζει;

Ακόμη, ποια η θέση της εκπαίδευσης σε αυτό το ζήτημα; Το σχολείο ως φορέας άμεσος και υπεύθυνος για την κοινωνικοποίηση και την πνευματική καθοδήγηση των νέων, δεν κρίνεται αναγκαίο να υποστηρίξει μία τέτοια κίνηση; Με ποιο τρόπο; Μα φυσικά με τη διαμόρφωση δημοκρατικών, πολιτικών και κοινωνικών ιδεών και συνείδησης. Εντούτοις, θυμάμαι να διδάσκεται μία μονόπλευρη ιστορία όπου πάντα διακρίνονταν οι ηρωικοί ομοεθνείς μας και καλλιεργούνταν ένα κλίμα οίκτου για τους καημένους τους προγόνους μας που συνεχώς ήθελαν να τους διαβάλουν οι βάρβαροι (με την αρχαιοελληνική και την νεοελληνική σημασία της λέξης). Έπειτα, σπάνια γινόταν ορθή πολιτική συζήτηση μέσα στην τάξη. Αλλά και πώς να γίνει; Έννοιες όπως ο σοσιαλισμός, ο καπιταλισμός, ο κομουνισμός ή ο φιλελευθερισμός σπάνια έχουν εξηγηθεί εντός των σχολικών τοίχων, ούτε καν στην πιο απλή μορφή τους. Ο,τι πιο κοντά στην πολιτική ήταν ένα μόλις κεφάλαιο ενός μαθήματος που αναφερόταν στα πολιτεύματα, έδινε τον ορισμό του πολιτικού κόμματος και μας γνωστοποιούσε ότι η ελληνική Βουλή αποτελείται από 300 βουλευτές!

Νομίζω ότι δεν έχει αλλάξει κάτι απ’ όταν ήμουν μαθητής. Από τους νέους που παράγει αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα ψάχναμε ανέκαθεν τη σωτηρία μας. Απλά τώρα τους ζητάμε να μας σώσουν με την ψήφο τους, από μία ακόμη μικρότερη ηλικία. Ένας τέτοιος νέος όμως μπορεί εύκολα να χειραγωγηθεί από το πολιτικό σύστημα. Όταν κληθεί να ψηφίσει, το πιθανότερο είναι να συμβουλευτεί τους γονείς του και κατά συνέπεια ίσως συνεχίσει την ίδια οικογενειακή γραμμή, συντηρώντας ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει μεταπολεμικά και μετεμφυλιακά η χώρα μας: το γεγονός ότι η ψήφος ήταν και είναι συναισθηματική. Σε ένα τομέα που επιβάλλεται να επικρατεί η λογική και να προωθείται ο καλύτερος, εμείς λειτουργούμε με το συναίσθημα.

Κλείνοντας, επειδή δεν είμαι λάτρης της στείρας αμφισβήτησης αλλά της γόνιμης, οφείλω να παραθέσω κάποιες προτάσεις. Προσωπικά για μένα, όλα ξεκινούν από την εκπαίδευση. Κρίνεται αναγκαία η ύπαρξη ενός μαθήματος του οποίου το αντικείμενο θα είναι η ανάλυση των διάφορων κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών συστημάτων με άμεση παραπομπή στην ιστορία και εξέταση των περιόδων όπου αυτά εφαρμόστηκαν. Το μάθημα της ιστορίας ας πάψει να έχει μοναδικό σκοπό την τόνωση των πατριωτικών αισθημάτων, αλλά ας προωθήσει επιτέλους την σφαιρική σκέψη. Κρίνεται σκόπιμο οι καθηγητές να ενθαρρύνουν τους νέους για περαιτέρω αναζήτηση και να αφιερώνουν έναν επαρκή αριθμό διδακτικών ωρών για συζήτηση στην τάξη. Σαφώς να δοθεί συνέχεια σε θεσμούς όπως η «Βουλή των Εφήβων», μία αναβάθμιση της οποίας ίσως να βοηθούσε. Θεωρώ ότι πρωτίστως πρέπει να γίνουν αλλαγές στην εκπαίδευση, να «τρέξουν» για μερικά χρόνια ώστε να κριθούν και τότε υπό προϋποθέσεις να γίνει μία τέτοια αλλαγή στον εκλογικό νόμο. Όμως, επειδή η αλλαγή στον εκλογικό νόμο είναι προ των πυλών, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο και οι αλλαγές στην παιδεία μάλλον κρίνονται επιτακτικές. Διαφορετικά, τα όνειρά μας για μια πιο ενεργή και ορθά πολιτικοποιημένη κοινωνία, μάλλον θα κριθούν απατηλά.


Την ευθύνη για τις πληροφορίες και τις απόψεις που εκφράζονται φέρει ο συγγραφέας.

Προσφέρετε τις ιδέες και τις σκέψεις σας, για να συνεχίσετε την συζήτηση, αφήνοντας ένα σχόλιο στο comment section![:]

• More Articles

Χάρτης
Άρθρα

Χάρτης: ένα περιοδικό σε ψηφιακό περιβάλλον

Στη σημερινή εποχή της τεχνολογίας, η τέχνη, επιστήμη, ακόμη και τα συναισθήματα ακροβατούν ανάμεσα στον ψηφιακό και στον πραγματικό κόσμο. Πολλές φορές, βλέπουμε την τέχνη

Διάβασε Περισσότερα »

DON'T

miss out

Κάνε εγγραφή στο newsletter για να έχεις όλα τα τελευταία νέα μας απευθείας στο inbox σου!