[:EL]
Ήταν ένα πρωινό μιας Δευτέρας όταν συνάντησα τον Άγγελο Βασιλειάδη στο κυλικείο της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Ο λόγος ήταν για να μας μιλήσει για την εμπειρία του στον κόσμο των start up, καθώς εισήλθε σε αυτόν μέσω της συσκευής “Roader”, το έξυπνο κράνος που σώζει ζωές. Μαζί με τους άλλους τρεις συνεργάτες του, ξεκίνησε την παραγωγή του το προηγούμενο έτος, λαμβάνοντας την αγάπη του κοινού.
Η συνέντευξη ήταν κάτι παραπάνω από μια ψυχρή διαδικασία ερωταπαντήσεων. Εξελίχθηκε γρήγορα σε μια συζήτηση εποικοδομητική και ευχάριστη, βασισμένη στην επιχειρηματικότητα, στις προσπάθειές του και στις σκέψεις του. Οφείλω να ομολογήσω πως ο Άγγελος μου μετέδωσε τον ενθουσιασμό, την τόλμη και τις ιδέες του για την έννοια του start up. Θα κάνει και σε σας το ίδιο;
- Αρχικά, θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για τον εαυτό σου, την ομάδα και το εγχείρημά σας
Ονομάζομαι Βασιλειάδης Άγγελος, είμαι τεταρτοετής φοιτητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και μαζί με άλλα τρία παιδιά, όλοι μας σχολική φίλοι, τον Δημήτρη Μουδιώτη, τελειόφοιτο του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, τον Κωνσταντίνο Μουστίδη και τον Σταύρο Μάλλιαρη, τελειόφοιτους του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών, μαζευτήκαμε και φτιάξαμε μια συσκευή η οποία θα τοποθετείται στο κράνος του μοτοσικλετιστή. Αυτή έχει μέσα της όλο τον κατάλληλο ηλεκτρονικό και μηχανολογικό εξοπλισμό ώστε από τη στιγμή που αντιλαμβάνεται μια ισχυρή κρούση, την οποία θα κρίνει ως επιβλαβή για τον αναβάτη, να ειδοποιεί αυτόματα το ΕΚΑΒ.
- Πολύ καλό, είναι ένα πετυχημένο και εύστοχο εγχείρημα…
Μέχρι στιγμής έχουμε πάρει πολύ καλό feedback από διάφορους ανθρώπους του χώρου με τους οποίους ήρθαμε σε επαφή και προσπαθούμε να το εξελίξουμε με απώτερο στόχο κάποια στιγμή να το βγάλουμε στην αγορά.
- Πότε ξεκινήσατε;
Ξεκινήσαμε πριν από ένα χρόνο ακριβώς. Είχαμε την ιδέα και αρχίσαμε να την επεξεργαζόμαστε στο μυαλό μας. Έτυχε εκείνη την περίοδο να βρούμε και τον 2ο Πανελλήνιος Διαγωνισμός Καινοτομίας και Νεανικής Επιχειρηματικότητας. Καταθέσαμε την ιδέα μας και ανάμεσα σε 150 περίπου προτάσεις, βγήκαμε δεύτεροι.
- Δηλαδή η ιδέα αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της παρέας ή στοχευμένα για το διαγωνισμό;
Η ιδέα γεννήθηκε ανεξάρτητα από το διαγωνισμό. Μόνοι μας, καθόμασταν και σκεφτόμασταν διάφορα πράγματα, είχαμε και στο πίσω μέρος του μυαλού μας το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας αλλά και γενικά το μυαλό του μηχανικού σκέφτεται διάφορα. Οπότε, μας ήρθε η ιδέα και αφού βλέπαμε πώς μπορεί να γίνει, σε θεωρητικό επίπεδο πάντα, βρήκαμε το διαγωνισμό. Ο διαγωνισμός μας επιτάχυνε και μας βελτίωσε πολύ πιο γρήγορα απ’ότι θα βελτιωνόμασταν αν δεν συμμετείχαμε.
- Σας βοήθησε κάποιος καθηγητής σας;
Είχαμε βοήθεια από καθηγητές όσον αφορά τον τομέα της γνώσης, δηλαδή διάφορες απορίες, που είχαν να κάνουν με το τεχνικό κομμάτι. Ρωτούσαμε τους καθηγητές μας, ήταν πρόθυμοι να μας βοηθήσουν, αλλά μέχρι εκεί. Δηλαδή δεν υπήρχε κάποια επίσημη συνεργασία με το πανεπιστήμιο ως φορέα.
- Τι σας ενέπνευσε; Τι σας οδήγησε, δηλαδή, στην κατασκευή του συγκεκριμένου τύπου συσκευής; Οδηγεί κάποιος από εσάς μηχανή;
Από τα τέσσερα άτομα της ομάδας ο ένας οδηγεί μηχανή. Οι υπόλοιποι οδηγούμε αυτοκίνητο. Η ιδέα γεννήθηκε να σου πω ακριβώς όταν ήμασταν μαζεμένοι πριν ένα χρόνο, καλή ώρα, στο κυλικείο της βιβλιοθήκης και σκεφτόμασταν διάφορα επιχειρηματικά πλάνα. Παράλληλα, σκεφτόμασταν κάτι το οποίο να έχει σχέση με το αντικείμενό μας, να είναι μηχανολογικής φύσεως. Σε συνδυασμό με το ότι ένας οδηγεί μηχανή γεννήθηκε η ιδέα. Μας φάνηκε ωραία, το συζητήσαμε, μετά ήρθε και ο διαγωνισμός και όλο εξελίχθηκε σε αυτό που είναι τώρα.
- Επειδή ξέρω ότι οι σχολές σας είναι απαιτητικές, εσείς θυσιάσατε ελεύθερο χρόνο για αυτό;
Προσπαθούμε ακόμα και τώρα να τα συνδυάζουμε όσο καλύτερα γίνεται, να κάνουμε το καλύτερο time management. Βέβαια κάποιες θυσίες πρέπει να γίνουν. Προσωπικά, εγώ την εξεταστική του Σεπτεμβρίου την πήγα πίσω ώστε να τρέξει αυτό το πράγμα γιατί ήταν μια κρίσιμη φάση του διαγωνισμού εκείνη την περίοδο. Αλλά, προσπαθούμε όσο μπορούμε να ανταποκρινόμαστε στις υποχρεώσεις του πανεπιστημίου και στο εγχείρημα που έχουμε ξεκινήσει.
- Θα ενθάρρυνες κι άλλα άτομα να ασχοληθούν με start up;
Ναι. Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα είναι στη δίνη της κρίσης. Αυτό όμως κινητοποιεί τους ανθρώπους και τους κάνει να “γεννάν” πολλές ιδέες στο πνεύμα του start up. Ουσιαστικά, εμείς αυτό θέλουμε να γίνουμε: μια επιχείρηση μικρή που θα αναπτυχθεί πολύ γρήγορα. Μυαλά έχουμε πάρα πολλά, ειδικά στο Πολυτεχνείο, οπότε θα ενθάρρυνα πάρα πολύ όσους έχουν και την παραμικρή ιδέα να το ψάξουν. Γενικά η οικογένεια των start up επιχειρήσεων έχει γίνει πολύ της μόδας, οπότε υπάρχουν πολλοί άνθρωποι να σε κατευθύνουν, να γίνουν μέντορές σου αλλά και να γίνουν χρηματοδότες σου, όσο δύσκολο κι αν ακούγεται. Όρεξη να υπάρχει! Το θέμα είναι ότι πολλοί απογοητευόμαστε και δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να υλοποιηθεί κάτι που έχουμε στο μυαλό μας.
- Πιστεύεις ότι και μέσα στη σχολή θα έπρεπε να ενθαρρύνουν οι καθηγητές κάπως τέτοιες δράσεις;
Θα έπρεπε και έχουμε αργήσει κιόλας. Άμα συγκρίνεις τα ξένα πανεπιστήμια με τα δικά μας θα δεις ότι δεν υπάρχει κίνητρο εδώ. Όλα αφήνονται στην προσωπική όρεξη του φοιτητή, ο οποίος θα έχει όρεξη προφανώς. Αλλά, θα έπρεπε οι καθηγητές να είναι πιο πρόθυμοι να αναλαμβάνουν projects μόνοι τους. Υπάρχουν καθηγητές που έχουν όρεξη να βοηθήσουν και άλλοι που δεν έχουν. Το πανεπιστήμιο πρέπει να παράγει γνώσεις συνέχεια. Οπότε αυτό που έχουμε είναι μεγάλο πρόβλημα. Ελπίζω να δοθούν ευκαιρίες για την παραγωγή γνώσης, γιατί παρόλες τις περικοπές έχουμε πολύ καλό επίπεδο σπουδών.
- Είχατε κάποιο δικό σας χώρο να δουλεύετε;
Αρχικά ξεκινήσαμε στα σπίτια μας, σε καμιά καφετέρια, μετά βρήκαμε ένα χώρο ενός συγγενή μου που μπορούσε να μας δώσει ένα δωμάτιο. Οπότε τώρα δουλεύουμε την ιδέα, τη συσκευή και το επιχειρηματικό πλάνο εκεί.
- Αυτό που κάνετε είναι πολύ ενθαρρυντικό καθώς στην Ελλάδα παρατηρούνται αρκετά οδικά ατυχήματα…
Δεν ξέρω αν είμαστε οι πρώτοι στην Ευρώπη αλλά έχουμε πάρα πολλά ατυχήματα. Γενικά, εμείς στοχεύουμε στην ελληνική αγορά και έπειτα να επεκταθούμε ευρωπαϊκά. Παγκοσμίως, κάθε χρόνο πεθαίνουν 300.000 άνθρωποι από μηχανές. Έχει υπολογιστεί από έρευνα του πανεπιστημίου του Μονάχου ότι στη Γερμανία μόνο θα μπορούσαν να είχαν σωθεί 15% περισσότερες ζωές μόνο αν η βοήθεια έφτανε πιο γρήγορα. Σε αυτό στοχεύει η συσκευή μας, να ειδοποιήσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα τον αρμόδιο φορέα. Αυτό από μόνο του λέει πάρα πολλά, το 15% είναι ένα μεγάλο ποσοστό. Αλλά και από μια “ψυχρή” οικονομική άποψη η Γερμανία μόνο θα εξοικονομούσε 300 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από τον προϋπολογισμό του κράτους. Οπότε είναι μεγάλο και το ανθρώπινο και το οικονομικό κέρδος.
- Γενικά τα ατυχήματα στην Ελλάδα είναι πολύ συχνά και τα παρατηρούμε σε συγκεκριμένα σημεία εθνικών οδικών δικτύων…
Εμείς έχουμε έρθει σε επαφή και με το ΕΚΑΒ στην περιοχή Πυλαίας. Έχουμε δει live να λαμβάνουν κλήσεις για ατυχήματα. Οι τηλεφωνητές μας είπαν ότι κάθε μέρα υπάρχει ατύχημα με μηχανή. Επίσης, το 95% των νεκρών εξαιτίας ατυχήματος με μηχανή δεν φορούσαν κράνος. Μπορεί να το λέμε και να έχει γίνει πολύ κλισέ ότι το κράνος σώζει ζωές αλλά αυτό όντως ισχύει καθώς ο θάνατος προέρχεται από την κρούση στο κεφάλι. Οπότε φοράμε πάντα κράνος και πάνω σε αυτή την ανάγκη εμείς προσθέσαμε τη συσκευή η οποία θα καλέσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα το ΕΚΑΒ. Ακόμη και το ένα λεπτό καθυστέρησης μετράει.
- Για να αλλάξουμε κλίμα. Προωθήθηκε στην αγορά η συσκευή σας;
Στο στάδιο που είμαστε δεν την έχουμε ακόμα βελτιστοποιήσει ώστε να είναι έτοιμη να βγει στην παραγωγή. Έχουμε φτιάξει ένα λειτουργικό πρωτότυπο αλλά θέλουμε να το μικρύνουμε σε διαστάσεις και λειτουργικότητα. Τώρα είμαστε σε φάση βελτιστοποίησης, έχουμε κάνει τα απαραίτητα τεστ με προγράμματα προσομοίωσης σε υπολογιστή, αφού το μικρύνουμε θα τρέξουμε και τα πραγματικά crush test και θα το προωθήσουμε στην αγορά. Εκτιμούμε ότι θα είμαστε σε αυτή τη φάση σε περίπου ένα χρόνο. Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να το κάνουμε όσο καλύτερο γίνεται.
- Εσύ θα ήθελες να προσθέσεις κάτι; Κάτι που πιστεύεις ότι δεν “καλύψαμε”;
Θα ήθελα να προσθέσω δύο πράγματα: Το ένα ειπώθηκε ξανά: Άμα έχεις μια ιδέα όσο χαζή κι αν σου ακούγεται κυνήγησε την, μπορεί να έχει πολλές προοπτικές και δεύτερον να δουλεύεις σε ομάδα. Η συσκευή που κάναμε δεν θα είχε γίνει πραγματικότητα αν δεν δουλεύαμε ομαδικά. Τώρα σκεφτόμαστε να μπούνε και άλλα άτομα γιατί όσο προχωράει κάτι θέλει περισσότερους ανθρώπους να δουλεύουν. Η έννοια της ομάδας στο να ξεκινήσεις κάτι καινούριο είναι πολύ σημαντικό και εκτοξεύει την ιδέα σου γρήγορα.
[:]
