[:EL]
Τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου, μέρες που η επιστροφή στις υποχρεώσεις και στη ρουτίνα σηματοδοτούν την ετήσια γενική καθαριότητα του σπιτιού μας. Κούτες από καιρό ξεχασμένες, με μπόλικη σκόνη έρχονται ξανά στο φως. Μαζί με αυτές, έρχονται και αναμνήσεις. Παλιά πρόχειρα, σχολικά τετράδια, παιχνίδια και λούτρινα όλα ξεδιαλύνονται. Κάποια καταλήγουν στο υπόγειο, κάποια στα σκουπίδια και κάποια ξανά στην κούτα. Σε ένα τέτοιο κουτί υπήρχε παρατημένο ένα κομμάτι χαρτί. Άδειο από τη μια πλευρά, φαινομενικά ασήμαντο. Όμως από πίσω κρύβει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Πώς;
Με στόχους. Στόχους και όνειρα που έκανα πιο μικρή. Με μερικές από τις τότε σκέψεις μου να έχουν πραγματοποιηθεί, να έχουν αλλάξει, να έχουν ξεχασθεί. Έτσι η πολύχρωμη λίστα στο βάθος της κούτας με έκανε να συνειδητοποιήσω κάτι πολύ σημαντικό· Πως εν τέλει άλλαξα.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μας φοβάται την αλλαγή. Κυρίως διότι για αρκετούς ισοδυναμεί με το κλείσιμο μιας εποχής, την μετατροπή όμορφων στιγμών που δε θα θέλαμε ποτέ να τελειώσουν, σε χαρούμενες αναμνήσεις που σταδιακά ξεθωριάζουν. Όταν βρίσκουμε αυτές τις στιγμές, αυτούς τους ανθρώπους που με ένα 
χαμόγελό τους μας κάνουν να θέλουμε να σταματήσουμε τον χρόνο, ανακαλύπτουμε έκπληκτοι ότι και εμείς τελικά μισούμε τις αλλαγές και ας ρητορεύαμε παλιότερα ότι ήταν αναπόφευκτες. Πολύ απλά χρειάζεται μια υπέροχη στιγμή για να σε κάνει να μισήσεις τον χρόνο -έστω και λίγο- για την βιασύνη του.
Όμως αν ήταν όλα τα ίδια, αν τίποτα δεν άλλαζε και τίποτα δεν εξελισσόταν, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι θα καταλήγαμε να χάνουμε ακόμα περισσότερα. Καινούργιες πόρτες ανοίγουν καινούργιες καρδιές και καινούργια τμήματα της δικιάς μας. Μέσα από την αλλαγή σταδιακά ανακαλύπτουμε όχι μόνο ποιοι είμαστε, αλλά και τι θα θέλαμε να γίνουμε, καθώς και τι είναι αυτό που μας κάνει να χαμογελάμε κάθε πρωί.
Η αλλαγή βέβαια δεν θα συμβεί από μόνη της, ή τουλάχιστον όχι τελείως. Κάθε άτομο που αποφασίζουμε να βάλουμε στη ζωή μας, κάθε καινούργια πληροφορία και δεξιότητα που 
επιλέγουμε να αφομοιώσουμε, κάθε εμπειρία που φοβόμασταν να ζήσουμε, επιδρούν στη σκέψη μας, στην αντίληψη και στη συμπεριφορά μας. Μας αποσυνθέτουν και μας επανατοποθετούν, φτιάχνοντας ένα διαφορετικό σύνολο κάθε φορά.
Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που η αλλαγή φαίνεται τόσο τρομακτική. Κάποιες φορές που έρχεται κάτι καινούριο στη ζωή μας, αντικαθιστά κάτι παλιό, κάτι που πλέον γίνεται μια απλή ανάμνηση. Γιατί είναι προτιμότερο να το αφήνουμε στο παρελθόν, από το να το σέρνουμε ανούσια στο μέλλον. Γιατί πλέον αυτό το κάτι δε μας εκφράζει, και ήρθε η ώρα να το αποχωριστούμε.
Χτυπάει το κουδούνι, αφήνω το χαρτί να πέσει στο γραφείο και σηκώνομαι. Πιο μετά θα χρειαστεί να προστεθούν κάποιοι στόχοι σε αυτή τη λίστα. Κάποιοι άλλοι επιτέλους θα σβηστούν. Αλλά όχι τώρα. Τα όνειρα απαιτούν σκέψη και προσοχή.[:]
