[:EL]Το έχεις νιώσει. Είναι το συναίσθημα εκείνο της τελευταίας αγκαλιάς μια μέρα πριν το ταξίδι των καλοκαιρινών διακοπών, του βλέμματος ενός απογεύματος Σεπτεμβρίου πριν την επιστροφή στην καθημερινότητα, του αποχαιρετισμού σε κάποιο λιμάνι ή αεροδρόμιο με προορισμό την πόλη φοίτησης σου. Είναι αυτό το συναίσθημα, γνώριμο της ηλικίας των αλλαγών και των αναπροσαρμογών, που άνθρωποι μπαίνουν και βγαίνουν τόσο γρήγορα στη ζωή σου. Εσύ κάποια στιγμή χάνεις τον λογαριασμό και αναρωτιέσαι ποια είναι η σημασία της φιλίας σε αυτές τις συνθήκες και ποια από αυτά τα άτομα, έστω και από μακριά, θα είναι κοντά σου. Τότε ένας μη γνώριμος όρος αρχίζει να αποκτά νόημα˙ φιλία εξ αποστάσεως, ;όρος ερχόμενος μαζί με όλο το εσωτερικό μπέρδεμα που αυτός κουβαλά μαζί του.
Από τη μία μεριά είναι εκείνοι τους οποίους εσύ θα χρειαστεί να ψάξεις, γιατί εδώ και πολύ καιρό έχουν μείνει άφαντοι. Εκείνοι στους οποίους εσύ είσαι αυτός που πάντα στέλνει πρώτος μήνυμα για να μάθει νέα τους και εκείνοι με τους οποίους το Skype call έχει αναβληθεί πολλές φορές απλώς γιατί «τα προγράμματά μας δεν ταιριάζουν». Είναι εκείνοι με τους οποίους οι τελευταίες εμπειρίες σου μπορεί να είναι αναμνήσεις γλυκές αλλά ολοένα και ξεθωριάζουν φαντάζοντας πολύ μακρινές, ολοένα και γρηγορότερα.
Και από την άλλη είναι όλοι αυτοί που όταν μάθουν ότι είσαι σε λογικά προσβάσιμη απόσταση, θα κινήσουν γη και ουρανό για να σε συναντήσουν. Είναι αυτοί που τουλάχιστον μία φορά τον μήνα θα σε ψάξουν και θα ανησυχήσουν βομβαρδίζοντάς σε στα μηνύματα, αν αντιληφθούν ότι οι δημοσιεύσεις σου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν μειωθεί απρόβλεπτα τον τελευταίο καιρό! Είναι εκείνοι που ακόμα και αν βγήκατε Σαββατόβραδο σε διαφορετικές πόλεις, σε διαφορετικές χώρες, σε διαφορετικές ηπείρους, θα σου στείλουν, όντας λιγουλάκι πιωμένοι, τις μεταμεσονύχτιες σκέψεις τους. Και εσύ θα απαντήσεις με ύφος σοβαρό ή γελώντας, με λόγια που την ημέρα φαντάζουν ασυνάρτητα.
Τόσα πρόσωπα που καθένα με τον δικό του τρόπο έχει πρωταγωνιστήσει στη ζωή σου. Όσο μακριά ή κοντά και αν βρίσκεται, καθένα είναι συνδεδεμένο με έναν στίχο, ένα αστείο, ένα άρωμα, ένα βλέμμα, ένα συναίσθημα, μία συλλογή στιγμών που σε κλάσματα δευτερολέπτου περνούν από το μυαλό σου κάθε φορά που το σκέφτεσαι ή το αντικρίζεις. Καθένα όταν πρωτομπήκε στη ζωή σου σε βρήκε σε μία στιγμή χαράς ή δυσκολίας, σε μία στιγμή δική σου, μα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπήρξε έστω και για λίγο η αιτία να χαμογελάσεις και να σκεφτείς περισσότερο αισιόδοξα. Για αυτό το ξεχώρισες από έναν τυχαίο περαστικό και το άφησες να ενταχθεί στην καθημερινότητά σου, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να φανταστείς πώς θα είναι όταν χαθεί αυτό που υπάρχει μεταξύ σας. Μάλλον αυτή είναι και η μαγεία των ανθρωπίνων σχέσεων˙ ότι δεν μπορείς να προβλέψεις στιγμές, δεν μπορείς να ξέρεις ποιοι θα μείνουν και ποιοι όχι.
Το ερώτημα λοιπόν «και τελικά ποιοί μένουν;» δεν είναι παρά ρητορικό. Μένουν αυτοί που είναι φυσικά κοντά. Όχι μόνο σωματικά, μα και συναισθηματικά, έχοντας φροντίσει να εκμηδενίσουν τη χιλιομετρική απόσταση. Μένουν αυτοί για τους οποίους κάτι σημαίνεις και αυτοί στους οποίους δημιούργησες ένα συναίσθημα. Αυτοί που έριξαν τον προσωπικό τους εγωισμό και εξάλειψαν ζήλιες και μόχθους. Αυτοί που σε θέλουν κοντά τους για αυτό που είσαι και όχι για αυτό που θα ήθελαν να είσαι. Όσοι είναι να μείνουν θα μείνουν όσα χιλιόμετρα και αν σας χωρίζουν. Η προσπάθεια ωστόσο θα είναι αμοιβαία και ο δρόμος κυκλοφορίας σας διπλός.[:]
