[:EL]Ανέκαθεν η εργασία μας έπαιζε σημαντικό ρόλο για την επιβίωσή μας, όμως από τον 20 αιώνα και μετά αυτή μας προσφέρει πολλά παραπάνω. Μέσα από αυτήν καλύπτουμε τις ανάγκες μας, αρχικά τις βιολογικές και έπειτα όλες τις άλλες, σύμφωνα με την ιεραρχία των αναγκών του Maslow. Μερικές φορές όμως, η εργασία μας δεν είναι αρκετή από μόνη της για να μας παρακινήσει και να μας κάνει να είμαστε πιο αποδοτικοί και αποτελεσματικοί. Σίγουρα επίσης τα λεφτά που λαμβάνουμε από αυτήν, δεν είναι το παν. Σύμφωνα με τον Dan Ariely στην ομιλία του στο TEDxRiodelaPlata, υπάρχουν πολλά περισσότερα που πρέπει να γνωρίζουμε για να κινητοποιήσουμε ή να κινητοποιηθούμε εμείς οι ίδιοι!
Αφού παρακολουθήσετε το βίντεο, διαβάστε 7 motivational tips για την δουλειά σας, βασισμένα σε πραγματικές έρευνες του Dan και άλλων ειδικών του χώρου. Εάν μερικά από αυτά δεν περνάνε από τα χέρια σας, στείλτε τα στους ανωτέρω σας. Σίγουρα θα συμφωνήσουν!
- Οι καρποί των κόπων μας αυξάνουν την παραγωγικότητά μας.
Το πείραμα: Από τους συμμετέχοντες ζητήθηκε να φτιάξουν κάποιες φιγούρες από Lego. Για κάθε φιγούρα που έφτιαχναν, η αμοιβή ήταν κατά 30 λεπτά λιγότερη. Στην 1η περίπτωση οι συμμετέχοντες έφτιαχναν την φιγούρα, και κατά την διάρκεια του πειράματος τους ζητήθηκε να φτιάξουν ακόμη μια κάθε φορά, με το ανάλογο κόστος. Στην 2η περίπτωση, οι συμμετέχοντες έφτιαχναν την φιγούρα και όταν προχωρούσαν στην κατασκευή της επόμενης, η προηγούμενη είχε ήδη αποσυναρμολογηθεί.
Το αποτέλεσμα: Οι συμμετέχοντες στην 1η ομάδα έφτιαξαν συνολικά 11 φιγούρες πριν τα παρατήσουν τελείως, ενώ αυτοί στην 2η έφτιαξαν μόλις 7. Το γεγονός ότι οι συμμετέχοντες έβλεπαν την δουλεία τους να έχει κάποια αξία, τους έδινε περισσότερα κίνητρα για να συνεχίσουν.
2) Η σχέση εκτίμησης της εργασίας και της αμοιβής είναι αντιστρόφως ανάλογη.
Το πείραμα: Σε φοιτητές του MIT δόθηκε ένα φύλλο χαρτί με ανακατεμένα τυχαία γράμματα και η δοκιμασία τους ήταν να βρουν τους παρόμοιους συνδυασμούς γραμμάτων. Υπήρχαν 3 ομάδες συμμετεχόντων. Η 1η έδινε το χαρτί με το όνομά τους συμπληρωμένο και ο εκλεκτής το κοιτούσε εξονυχιστικά, έκανε έναν επιδοκιμαστικό ήχο και το τοποθετούσε στην στοίβα με τα υπόλοιπα χαρτιά. Στην 2η, οι συμμετέχοντες δεν συμπλήρωναν το όνομά τους και ο εκλεκτής απλά το τοποθετούσε στην στήλη. Στην 3η , ο εκλεκτής τοποθετούσε το χαρτί κατευθείαν στον καταστροφέα εγγράφων, μπροστά στα μάτια των συμμετοχόντων.
Το αποτέλεσμα: Στην 3η ομάδα, οι συμμετέχοντες χρειάζονταν παραπάνω χρήματα για να ολοκληρώσουν το πείραμα. Στα ίδια περίπου επίπεδα ήταν και αυτοί της 2ης ομάδας. Συμπεραίνουμε ότι, για να προστεθούν περισσότερα κίνητρα δεν απαιτείται τόσος κόπος όσο φανταζόμαστε, αλλά αντιθέτως για να αφαιρεθούν τα κίνητρα η διαδικασία είναι απλή και εύκολη.
3) Όσο πιο δύσκολο είναι ένα έργο, τόσο πιο περήφανοι νιώθουμε.
Το πείραμα: Στο 1ο στάδιο του πειράματος, δόθηκαν στους συμμετέχοντες φύλλα χαρτιού και οι οδηγίες για να φτιάξουν ένα origami, σε μια άσχημη εκδοχή. Υπήρχαν επίσης και παρατηρητές του πειράματος. Στο τέλος αυτού, ζητήθηκε και από τις 2 ομάδες να πουν το ποσό για το οποίο θα αγόραζαν αυτές τις origami φιγούρες.
Έπειτα, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να φτιάξουν ξανά τις φιγούρες origami, αλλά σε κάποιους δεν δόθηκαν οι οδηγίες κατασκευής. Ξαναζητήθηκε έπειτα από όλους να πουν ξανά το ποσό για το οποίο θα αγόραζαν τα έργα τους.
Το αποτέλεσμα: Οι δημιουργοί ήταν πρόθυμοι να πληρώσουν το 5πλάσιο ποσό απ’ ότι οι παρατηρητές. Όμως, οι δημιουργοί που δεν είχαν τις οδηγίες, πρόσφεραν ακόμη μεγαλύτερο ποσό για να αγοράσουν τα έργα τους ενώ οι παρατηρητές ακόμη λιγότερα, σε σχέση με τον προηγούμενο γύρο. Η αξιολόγηση της προσωπικής μας εργασίας, η οποία αυξάνει τα κίνητρα μας, συνδέεται στενά με την προσπάθεια που έχουμε καταβάλλει για να την ολοκληρώσουμε.
4) Γνωρίζοντας ότι η δουλειά μας βοηθάει τους άλλους, ενδέχεται να υπάρχει αύξηση στο κίνητρο υποσυνείδητα.
Το πείραμα: Ο Adam Grant διεξήγαγε έρευνα στο τηλεφωνικό κέντρο fundraising του πανεπιστημίου Michigan, κατά την οποία οι φοιτητές που είχαν επωφεληθεί από το έρανο, συνομιλούσαν με τους ανθρώπους που τηλεφωνούσαν στο κέντρο.
Τα αποτελέσματα: Ο χρόνος που αφιερωνόταν από τους καλούντες, μετά από ένα μήνα, αυξήθηκε κατά 142% ενώ τα έσοδα κατά 171% σύμφωνα με τους Times. Συνεπώς, μόνο η αίσθηση ότι αυτό που κάνουμε προσφέρει βοήθεια, έστω και σε μικρό επίπεδο, προσφέρει κίνητρα στους άλλους.
5) Η υπόσχεσή μας για βοήθεια, μας κάνει να υπακούμε τους κανόνες.
Το πείραμα: Ο Grant διεξήγαγε μια ακόμη έρευνα. Εγκατέστησε πινακίδες πάνω από τα σημεία που υπήρχαν σαπούνια για την απολύμανση των χεριών σε διάφορα σημεία ενός νοσοκομείου. Σε κάποιες πινακίδες έγραφε: « Η υγιεινή των χεριών αποτρέπει από το να κολλήσουμε ασθένειες.» ενώ στις υπόλοιπες έγραφε: « Η υγιεινή των χεριών αποτρέπει τους ασθενείς να κολλήσουν αρρώστιες.»
Το αποτέλεσμα: Στα σημεία που υπήρχαν πινακίδες όπου αναφέρονται οι ασθενείς, οι γιατροί και οι νοσοκόμες χρησιμοποίησαν περισσότερο σαπούνι και απολυμαντικό. Η δέσμευση κάποιου για βοήθεια, τον παρακινεί να υπακούσει τους κανόνες πιο εύκολα.
6) Η θετική ενίσχυση για τις ικανότητές μας ενδέχεται να αυξήσει την απόδοση.
Το πείραμα: Προπτυχιακοί φοιτητές του Harvard έδωσαν ομιλίες και μέρος σε συνεντεύξεις με πειραματιστές. Στην μία περίπτωση, οι πειραματιστές έκαναν θετικά νεύματα και χαμογελούσαν ενώ στην άλλη ήταν νευρικοί, σούφρωναν τα φρύδια ή κουνούσαν το κεφάλι.
Το αποτέλεσμα:
Στην πρώτη περίπτωση οι συμμετέχοντες απάντησαν πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ακρίβεια στην σειρά των ερωτήσεων, απ’ ότι στην 2η περίπτωση. Οι αγχωτικές καταστάσεις μπορούν να ελεγχθούν, όμως αυτό εξαρτάται από την διάθεσή μας. Αν πιστεύουμε ότι η δοκιμασία που έχουμε να φέρουμε εις πέρας είναι διαχειρίσιμη, ακόμη και εάν μας φαίνεται ως μια πραγματική πρόκληση, το καταφέρνουμε. Από την άλλη όμως αν νιώθουμε ότι υπάρχουν απειλές, αποθαρρυνόμαστε και αρνούμαστε να συνεχίσουμε την προσπάθεια.
7) Oι εικόνες που προκαλούν θετικά συναισθήματα βοηθούν στην συγκέντρωση.
Το πείραμα: Ερευνητές στο πανεπιστήμιο της Χιροσίμα έβαλαν τους φοιτητές να περάσουν τεστ επιδεξιότητας. Επανέλαβαν το πείραμα, αφότου έδειξαν στους φοιτητές φωτογραφίες είτε μικρών ζώων είτε ενηλίκων.
Το αποτέλεσμα: Το ποσοστό επιτυχίας ανέβηκε σε σχέση με πριν. Και στις 2 περιπτώσεις υπήρξε άνοδος, αλλά ειδικά όταν οι συμμετέχοντες είχαν δει φωτογραφίες χαριτωμένων κουταβιών και μικρών γατιών. Γενικά, κάτι το χαριτωμένο μας τραβάει ευχάριστα την προσοχή, ενεργοποιώντας θετικά συναισθήματα, κάνοντάς μας πιο παραγωγικούς.
Bottom line: Μάλλον ήρθε η ώρα να πάρουμε όλοι από ένα κουτάβι στη δουλειά μας!
Πηγή: Ted Ideas[:]
