[:EL]Για μερικούς είναι απλώς μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Για κάποιους άλλους αποτελεί όνειρο ζωής. Για τον Κωνσταντίνο Πίττα, όμως, το ταξίδι του στην Ευρώπη είναι μια εμπειρία ζωής, που ο ίδιος βίωσε για πέντε ολόκληρα χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Απόφοιτος του Πολυτεχνείου και λάτρης της φωτογραφίας, ο Κωνσταντίνος απαθανάτισε με μια Minox 35GT τη γηραιά ήπειρο να αλλάζει. Ύστερα από 26 χρόνια, το 2015, όταν και το έργο του κυκλοφόρησε υπό τη μορφή ενός ασπρόμαυρου λευκώματος, οι “Εικόνες μιας άλλης Ευρώπης: 1985-89” συνεχίζουν να προκαλούν δέος στο σύγχρονο θεατή. Ορμώμενος από την επικείμενη ομιλία του στο φετινό main event του TEDxUniversityofMacedonia, μας παραχώρησε την ακόλουθη συνέντευξη.
-
Κωνσταντίνε, πότε ανακάλυψες την αγάπη σου για τη φωτογραφία;
Όταν ήμουν πολύ νέος, δεν είχα καμία απολύτως σχέση με τη φωτογραφία. Aντιθέτως, λάτρευα τη δυναμική που έκρυβε ο κινηματογράφος. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, η στατική εικόνα της φωτογραφίας μου φαινόταν λιγότερο σημαντική, δεν την εκτιμούσα ιδιαίτερα. Όλα όμως άλλαξαν, όταν ξεκίνησα να φωτογραφίζω. Ανακάλυψα λοιπόν το πάθος που είχα για τη σταθερή εικόνα, όταν διαπίστωσα ότι αυτή είναι ένα μέσο για να δω καλύτερα τους ανθρώπους.
-
Τι σε ώθησε να ταξιδέψεις και να απαθανατίσεις την Ευρώπη;
Αυτό που με ώθησε να ταξιδέψω ήταν μια καθαρά εσωτερική ανάγκη. Η αγάπη μου για την Ευρώπη ήταν ιδιαίτερα έντονη από τη μικρή ηλικία. Επιπλέον, διαπίστωσα μέσα από τα διαβάσματα και τα ακούσματά μου ότι από την κεντρική Ευρώπη ερχόταν ένας μεγάλος πολιτισμός που στα δικά μου μάτια φάνταζε άπιαστος. Ένιωθα λοιπόν την ανάγκη να γνωρίσω αυτό τον πολιτισμό και μέσα από την εμπειρία αυτή να ανοίξω, να ξεπεράσω τον εαυτό μου.
Η φωτογραφία δεν ήταν ποτέ για μένα ο αυτοσκοπός. Η φωτογραφία είναι ένα μέσο, με το οποίο μπορώ να δω καλύτερα τους ανθρώπους, αναφέρει ο Κωνσταντίνος Πίττας.
-
Το φωτογραφικό σου ταξίδι τελείωσε μια μέρα μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Θα ήθελα να μου περιγράψεις την εμπειρία σου αυτή και να μου πεις γιατί επέλεξες να σταματήσεις τότε το ταξίδι σου.
Ναι. Νομίζω πως εκείνες οι μέρες ήταν οι πιο συγκλονιστικές που έχω ζήσει σε όλη μου τη ζωή. Ξαφνικά, αντικρίζεις το Τείχος να καταρρέει και ένας ολόκληρος πληθυσμός να περνά στην απέναντι πλευρά. Δεν μπορώ να σου περιγράψω με λόγια το συναίσθημα που βίωσα εκείνη τη στιγμή.
Το ίδιο εκείνο βράδυ ένιωσα ότι από εκείνη την στιγμή η Ευρώπη θα άλλαζε εντελώς. Το Τείχος έπεσε για την Ανατολική Γερμανία και το ίδιο φαινόταν πως θα συμβεί και στις άλλες ανατολικές χώρες. Γινόταν πλέον αντιληπτό ότι μια νέα εποχή ξημέρωνε για την Ευρώπη. Μια νέα εποχή, που σημαδεύτηκε αργότερα από την επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη δημιουργία του ευρώ. Κατάλαβα λοιπόν εκείνο το βράδυ ότι η επιθυμία μου να δημιουργήσω ένα φωτογραφικό άλμπουμ που θα δείχνει την Ευρώπη ενωμένη, ήταν μια νεανική αφέλεια, αφού η Ευρώπη σύντομα θα ενωνόταν από μόνη της, δεν με περίμενε! (γέλια) Ένιωσα μεγάλη απογοήτευση και γι’ αυτό τα παράτησα όλα και επέστρεψα στην Ελλάδα.
-
Τελικά, αν ήσουν και πάλι νέος, θα έκανες στη σημερινή εποχή ένα αντίστοιχο ταξίδι;
Ναι, θα το έκανα ξανά, χωρίς αμφιβολία. Και θα το έκανα για έναν επιπλέον λόγο σήμερα, διότι δεν υπάρχει κάτι δυνατό που θα με κρατούσε στην Ελλάδα, ώστε να με αποτρέψει να την εγκαταλείψω. Δε θέλω να προτρέψω με αυτή τη δήλωση τους νέους να φύγουν από τη χώρα, απλά δηλώνω πως θα είχα μια τάση φυγής από τα όσα βιώνουμε ως χώρα τα τελευταία χρόνια.
-
Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πεις τι σημαίνει για εσένα ένα ταξίδι και τι θα συμβούλευες σε έναν νέο άνθρωπο που επιθυμεί σήμερα να ταξιδέψει τον κόσμο.
Η απάντηση παρατίθεται σχεδόν αυτολεξεί:
Κοίταξε, τι εννοούμε σήμερα όταν λέμε πάω ένα ταξίδι; Ταξίδι δε σημαίνει πάω στην Ιταλία να θαυμάσω τα κανάλια της Βενετίας ή στο Παρίσι για να δω τον πύργο του Άϊφελ. Δεν είναι αυτή η ουσία του ταξιδιού. Η ουσία του ταξιδιού είναι να ξεφύγεις από τη δική σου σιγουριά, από τις ευκολίες της ζωής σου και να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, να ανοίξεις δηλαδή τον εαυτό σου στον κόσμο. Θα έλεγα λοιπόν σε αυτό τον νέο, όπου κι αν ταξιδέψει, να ξεχάσει αυτά που ξέρει και να προσπαθήσει να ξεπεράσει τον εαυτό του. Είναι ένα χάσιμο τελικά το ταξίδι. Δεν ταξιδεύεις για να βρεις κάτι, πας για να χάσεις. Να χάσεις τον εαυτό σου και όσα νομίζεις οτι ξέρεις. Να δεις και να δεχτείς τον κόσμο.
-Κωνσταντίνε, σε ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη αυτή συζήτηση!
-Κι εγώ σε ευχαριστώ! Τα λέμε στο main event του TEDxUniversityofMacedonia 2017![:]
