[:EL]Θυμάσαι το τραγούδι Blue των Eiffel 65; Εκείνο που άκουγες συνέχεια στο δημοτικό; Ναι ναι, αυτό:
Ε, φαντάσου να γίνεται πραγματικότητα. Να ξυπνήσεις μία μέρα και να είναι όλα γύρω σου blue! Οι τοίχοι, ο καναπές του σαλονιού, ο νεροχύτης, ακόμα και οι σαγιονάρες σου…
Ο αυστριακός αρχιτέκτονας Peter Kaschnig το έκανε πραγματικότητα! Έβαψε ένα σπίτι όλο μπλε, έβαλε και μπλε φωτισμό και κάλεσε κόσμο να δοκιμάσει να μείνει σε αυτό. Μάντεψε τα αποτελέσματα… Όπου φύγει φύγει! Ορίστε και το link από την ιστοσελίδα του για να δείτε μερικές φωτογραφίες από το εγχείρημά του: http://www.halm-kaschnig.at/?menu=3&PID=9#
Όπως είναι αναμενόμενο, η μονοχρωμία προκαλεί σταδιακή μείωση της ικανότητας αντίληψης του βάθους και συνεπώς του χώρου. Αυτή η χρωματική μονοτονία και η σχεδόν δισδιάστατη αντίληψη του χώρου, έχει πληθώρα αρνητικών επιπτώσεων στην ανθρώπινη ψυχολογία, ιδιαίτερα αν γίνεται επί μακροχρόνια βάση. Εξού, και χρησιμοποιείται εκτεταμένα ως μέθοδος «έμμεσου» βασανισμού και ως μοχλός άσκησης ψυχολογικής πίεσης, σε πολλές χώρες, μέσω των λεγόμενων «λευκών κελιών».
Είμαστε «φτιαγμένοι» για να αποστρεφόμαστε την μονομορφοποίηση. Η ίδια η φύση «αγκαλιάζει» την ποικιλομορφία, πάνω στην οποία βασίζεται η ισορροπία τους οικοσυστήματος. Κι αυτή η αναγκαία εξελικτικά πολυσυλλεκτικότητα εμφανίζεται σ’ όλες τις εκφάνσεις των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων και κατ’ επέκταση των ανθρώπινων κοινωνιών: είναι η γενεσιουργός αιτία θεμελιώδους αξιών του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως αυτή της δημοκρατία ή αυτή της ανεξιθρησκίας, είναι ο πυρήνας κάθε σύγκρουσης αναμεταξύ των ανθρώπων, στο πέρασμα των αιώνων.
Σήμερα λοιπόν, εν έτει 2015, οφείλουμε να «βάλουμε χρώμα» στη καθημερινή μονοχρωμία των γκρίζων αστικών κέντρων. Όχι μόνο να ανεχτούμε, αλλά και να αποδεχτούμε την έννοια της «διαφορετικότητας», ως στοιχείο αναπόσπαστο της φύσης μας αλλά και της θέσης μας στο κοινωνικό σύνολο. Γιατί όσο κι αν δε θέλουμε, όλοι είμαστε «διαφορετικοί» με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο.

Γιατί η «διαφορετικότητα» σε οπλίζει με την αποφασιστικότητα και το χιούμορ που απαιτείται για να τα βγάλεις πέρα όταν έχεις φτάσει πάτο και είσαι στα όρια της αυτοκτονίας.
Γιατί η «διαφορετικότητα» αποτελεί τη δημιουργική αφετηρία για όλα τα μεγάλα καλλιτεχνικά αριστουργήματα.
Γιατί η «διαφορετικότητα» δεν αποτελεί εμπόδιο για να πραγματοποιήσεις τα πιο τολμηρά σου όνειρα, αλλά μάλλον το κίνητρο για την υλοποίησή τους.
Γιατί η «διαφορετικότητα» σε κάνει ευφάνταστη, ευρηματική και πρότυπο για εκατομμύρια γυναίκες που βρίσκονται αντιμέτωπες με την ίδια μοίρα.
Γιατί η «διαφορετικότητα» σου δίνει κίνητρο να γίνεις καλύτερος άνθρωπο και καλύτερος πολίτης.
Γιατί η «διαφορετικότητα» σε οδηγεί να βρεις την αληθινή ομορφιά μέσα σου.
Γιατί η «διαφορετικότητα» σε βοηθά να συνειδητοποιήσεις την οικουμενικότητα της ανθρώπινης φύσης και να γίνεις καλύτερος πατέρας.